Het saaie Invercargill laten we achter ons en daarmee beginnen we aan de tweede helft van de vakantie. Als we terugdenken aan wat we allemaal gedaan hebben voelt dat allemaal heel lang geleden en we kunnen eigenlijk nog niet geloven dat we nog zo’n tijd voor ons hebben.
De weg wordt langzaam heuvelachtiger en na 2 uur zitten we alweer echt in de bergen. We rijden langs Lake Manapouri met op de achtergrond steile fjorden die uit het water komen. Even verderop is een andere Great Walk (die we niet doen), Kepler Track. Hier stoppen we wel even om een scene uit Lord of the Rings te aanschouwen: de rivier Anduin is hier opgenomen namelijk! Niet veel verder zijn ook de opnames geweest van de Dead Marshes, maar aangezien het daadwerkelijk een moeras is, is het lastig bereikbaar… Nog een half uurtje verder rijden en we zitten in Te Anau, de uitgangsplek om de fjorden te bezoeken! Hier zitten we 6 nachten in een tentje op loopafstand van Lake Te Anau, het één na grootste meer van Nieuw-Zeeland! Vanaf hier loopt de doodlopende Milford road nog ruim 200 kilometer verder naar het beroemde Milford Sound. Eind van de middag lopen we nog even door het stadje langs de winkeltjes en doen we boodschappen voor de komende dagen. Vergeleken met Invercargill is het hier erg toeristisch en zijn er bussen vol met toeristen die van Milford Sound vandaan komen.
De eerste dag doen we het nog rustig aan en maken we een wandeling langs Lake Te Anau. In de achtergrond zie je bergen die achter elkaar steeds een andere tint krijgen. ’s Avonds maken we een mooi avondwandelingetje weer langs het meer.
11 Februari gaan we dan eindelijk richting de fjorden. De weg zelf is werkelijk prachtig, alleen maar natuur om je heen en er gaat maar 1 weg door dit gebied! Na zo’n 50 kilometer komt er een lang recht stuk waar je een mooie foto van een vallei kan maken, alleen staan hier opeens bussen langs de weg geparkeerd en lopen er honderden mensen door het gras… we rijden dus nog maar even door. Een andere korte stop is naar Mirror Lakes, de naam zegt het al, spiegelglad water waar je dus mooie foto’s kan maken. Ware het niet dat we hier tussen busladingen
Aziaten zitten… Het was echt om te lachen en tegelijkertijd om te huilen, een paar andere backpackers kunnen hun lach ook niet inhouden, waar zijn we nu weer beland?! Erger dan dit is het tot nu toe niet geworden, maar het was echt een stroom met mensen die het niet erg vinden om voor je schoenen te lopen of door je foto… Snel weg hier voordat de volgende bussen aankomen! Langs de weg naar Milford Sound zijn er enorm veel wandelingen, waaronder nog een Great Walk: The Routeburn Track. Een populaire wandeling die vanaf de weg naar Glenorchy loopt (dichtbij Queenstown). Met de auto doe je hier zeker 5 uur over, aangezien je helemaal rondom moet rijden. Van deze vierdaagse wandeling lopen we het eerste deel naar Key Summit. Een van de toppen vanwaar je prachtig uitzicht hebt over een vallei die is uitgeslepen door gletsjers. Onderweg horen we veel Kea’s en zien we ook nog eens een paar watervallen!
Op de terugweg zien we dat het er heel erg van afhangt hoe laat je op de toeristische plaatsen wilt zijn. ’s Ochtends vroeg of juist eind van de middag is het er vrij rustig omdat dan de bussen in Milford Sound zitten of juist nog onderweg zijn. We stoppen dus nu nog eens om even een paar mooie foto’s te maken (zonder mensen erop haha). ’s Avonds gaan we lekker pizzaatje eten in een restaurantje omdat we alweer 4.5 jaar bij elkaar zijn en dat op zo’n mooie plek op aarde!
De volgende dag rijden we weer over dezelfde weg, ditmaal helemaal tot het einde. We starten vroeg (6 uur) aangezien we de eerste tour hebben die door Milford Sound vaart. De weg is nu lekker rustig alhoewel er soms wel een auto/van 60km/h rijdt terwijl je hier 100km/h mag… De laatste helft van de weg is een stuk ruiger dan de eerste helft, de weg gaat eerst omhoog langs rotsen waar het eenbaansweg is en komt dan aan bij de Homer Tunnel die 1.2 kilometer lang is en eenbaans! Toen we daar weer uit reden was het een andere wereld: dikke mist! We werden een beetje bang dat we niks konden gaan zien van de fjorden, maar als we aankomen in het kleine dorpje is de mist al redelijk opgeklaard. We zetten de auto neer en lopen meteen naar de rand van het water en aanschouwen het (door vele genoemd) 8e wereldwonder! Mitre Peak, de hoogste fjord stijgt bijna verticaal 1690 meter uit het water! Door het kalme weer is er ook nog een beetje van de weerspiegeling te zien die op de ansichtkaarten natuurlijk perfect is.
We lopen naar de haven en halen onze tickets op en even later zitten we op het water. We zitten 2 uur op het water en varen daarin helemaal tot aan het begin van de fjord waar de golven al flink hoog zijn. Onderweg kijken we onze ogen uit! Tientallen als niet honderden watervallen en de fjorden die boven ons uit torenen. Je voelt je zo klein als je hier doorheen vaart. Het regent hier 200 dagen in het jaar (ruim 6 meter per jaar, een van de natste plekken op aarde), maar gelukkig is het vandaag droog! De 2 watervallen die er altijd zijn: Stirling Falls (waar we met de punt van de boot in staan) en Bowen Falls zijn erg indrukwekkend. Maar door de regen van afgelopen dagen zien we ook o.a. Four Sisters, Fairy Falls en Bridal Veil Falls. Op verschillende rotsen zien we weer veel zeehonden die beschut van de zee liggen te zonnen.
Zodra we weer op de kant staan begint het al wat bewolkter te raken, slim dus om vroeg te beginnen! Dan beginnen we aan de terugweg, het is nu al een stuk drukker op de weg en de eerste bussen komen aan. We stoppen nog even bij The Chasm, een kolkende rivier die zich door de rotsen wurmt en naar beneden stort en daarna rijden we door naar Te Anau. Als we op drie kwart van de rit zitten komt er een auto veel te hard door de bocht gescheurd, belandt op onze weghelft en spint dan langs onze auto tegen de vangrail aan… Gelukkig kon ik op tijd uitwijken en zijn we niet geraakt en stoppen we na de bocht om snel te kijken/helpen. Het is een blinde bocht dus we seinen snel naar de auto’s dat ze moeten afremmen en rennen dan terug naar de auto die tegen de vangrail staat. Ze, 2 jonge backpackers, stappen gelukkig ongedeerd uit de auto en bekijken de schade en pakken delen van de bumper van de snelweg. De auto rijdt nog en ze rijden hem naar dezelfde plek waar wij staan, we vragen of het goed met ze gaat en een vrouw uit een van de auto’s die gestopt zijn op de snelweg geeft ons het advies om even te rusten en wat te drinken voordat we weer verder rijden. Het was heel erg schrikken, maar gelukkig konden we na even pauze te houden weer verder rijden en kwamen ongedeerd weer thuis. De route wordt eigenlijk alleen bereden door toeristen en omdat het relatief dicht bij Queenstown ligt (een beginpunt voor velen), gaan er veel onervaren toeristen rijden waardoor er gevaarlijke situaties ontstaan…
De volgende dag rijden we nog eenmaal over diezelfde weg, ditmaal toch een stuk voorzichtiger. We rijden tot ongeveer de helft van de route en beginnen dan aan de wandeling naar Lake Marian, een meer dat gevuld wordt door regen- en smeltwater. Ik pak m’n zwembroek en handdoek in en dan beginnen we met lopen. Het eerste deel loopt naar een mooie waterval en is goed loopbaar, maar dan komt er een 3.5 kilometer stijgend pad waar het lastig lopen is door stenen, modder en wortels. Zelfs een stuk waar het 4 meter bijna verticaal omhoog gaat, maar na anderhalf uur komen we aan bij het meer wat omringt wordt door hoge toppen met zelfs nog wat sneeuw! Hier houden we pauze, eten we wat en maken we foto’s. Het water is wel erg koud, maar ik kon het niet laten om even te zwemmen toen het zonnetje doorkwam.
Daarna lopen we weer dezelfde weg terug en eenmaal in Te Anau bekijken we weer de zonsondergang bij het meer. De laatste dag bekijken we wat we op de volgende bestemming willen gaan doen (Queenstown) en lezen een boekje terwijl het buiten hoost. Het gebied, Fjordland, is enorm! Er is zoveel natuur waar je eigenlijk niet kan komen (wat maar goed is ook), door de enorme bergen en bebossing. In de winter is het gebied nog lastiger te bereiken en moet je met sneeuwkettingen rijden om Milford Sound te bereiken.
Prachtige watervallen en de mooiste weg van de wereld:
